Annette jarig

Annette viert vandaag, samen met Bas, Hugo en Pepijn haar 32ste verjaardag en dat op de eerste dag dat ze in hun nieuwe huis wonen.

Proficiat !!

Dianne kwam vanmorgen naar Bemmel waar ze bloemen voor Annette aanbood. Bij deze worden de bloemen per foto doorgestuurd.

Madi a Thavha Mountain farm lodge

Vandaag onze laatste dag bij Aart en Marcella op hun farm. Om kijkje te nemen op nun webite, klik dan hier.

Honeymoonweken

Nog geen twee weken hier en hoe loopt nou het een en ander? In een artikel over emigreren, wat ik van Marleen heb gekregen, stond dat er meestal na zes weken een dip op gaat treden. Die eerste zes weken, de honeymoonweken, worden vaak ervaren als vakantie. Onze eerste twee weken voelen zeker niet als vakantie. Lees hier verder.

Venda potten

Het is zondag en we hebben een ritje in de omgeving gemaakt. We hebben niet doelloos rondgereden, maar zijn naar pottenbakkers geweest, 40 km het binnenland in. Deze regio staat bekend om de Venda potten die hier worden gemaakt. We hebben twee grote bloempotten en vier kleine potten (voor waxinelichtjes) gekocht. Was erg leuk om gewoon voor de lol op pad te zijn en te zien hoe mooi de omgeving is. Binnenkort, als we op onze eigen plek zitten, zullen we wat foto’s op de site zetten.

Familieweekend

Vandaag (zaterdag) rijden we van Pretoria naar Makhado terug. Het is 10.30 uur, 9.30 uur Nederlandse tijd. Het jaarlijkse familieweekend van de familie Scheepers gaat van start. Wij rijden op de N1 in Zuid Afrika. Raar. Jammer om te missen. Ben benieuwd hoe het is geweest.

Huis

Vorige week zaten we nogal in de rats over het huis dat we vanuit Nederland hadden gehuurd en waar we nu niet in willen gaan wonen. We hebben een voorstel gedaan richting de eigenaar van het huis voor een tegemoetkoming in de gemaakte kosten/misgelopen inkomsten. Hier zijn we uitgekomen, dus dit is nu opgelost.

Toyota Hilux

Donderdag zijn we met zijn allen richting Pretoria vertrokken met één doel: de auto registreren zodat we deze mee terug kunnen nemen. Het is nu vrijdagavond en de auto is NIET geregistreerd. Toch is er enige winst. Hij staat hier wel bij het huis van Dries en Gretha (zie foto (lijkt toch wel, hè Stijn?)). We kunnen hem meenemen en ze sturen de papieren later op. Vandaag werden we redelijk gek van de gang van zaken hier, maar dat versnelt de boel niet. Morgen gaan we met zijn allen weer terug naar Makhado. Op de foto zie je trouwens Dries, Gretha, Jacco en Pumba (hond).

Home Executive

Sinds vandaag heb ik, Bas, een officiële functie. Toen we de verzekeringspapieren voor de auto binnen kregen,stond bij mijn beroep: home executive vermeld. En ik maar denken dat manager clownszaken als functiebenaming niet kon worden overtroffen.

Let op: nieuw postadres

Ik hoop dat niet te veel mensen iets gestuurd hebben naar ons postadres, want we hebben nu een nieuw adres (en het is niet zeker of we de andere post terug kunnen krijgen). Stuur dus alles naar:
FAM. RENNINGS
PO BOX 3887
MAKHADO 0920

Kennismaking met Freddy

Vanmorgen naar de universiteit gereden. De meneer van P&O die ik steeds aan de telefoon had voor de werkvergunning - Freddy - nu eindelijk live ontmoet. Maar het maakt niet veel uit of je nu vanuit Nederland belt of gewoon naast zijn bureau staat: hij werkt inefficient, is met 10 dingen tegelijk bezig (behalve dat van jou). Uiteindelijk zijn we er 4 uur geweest en ben ik zonder cheque voor de terugbetaling van mijn vliegticket naar huis gegaan. En ook andere formaliteiten kon hij nu niet regelen (ziektekosten, huis), want hij kan me pas op mijn 1e werkdag in het systeem invoeren. De reden? Stel dat ik op 1 februari niet meer leef, dan sta ik toch in het systeem. De optimist?!

Bijna alles dicht

Vanmiddag geprobeerd een bankrekening te openen. Na lang wachten aan de beurt. Wonder boven wonder had ik alle papieren. Maar de afdeling die toestemming moet geven aan buitenlanders om een bankrekening te openen was helaas dicht. Maandag zijn we terug in Makhado en kan ik het weer proberen. En helaas kwam ik bij alle andere banken nu voor dichte deuren terecht. Toen door naar het postkantoor om een postbus te openen. Toen dit eindelijk geregeld was bleek het loket waar ik de sleutel moest ophalen (bijna) dicht. Gelukkig kreeg ik op de valreep de sleutel nog. Maar het was ondertussen te laat om nog een autoverzekering te kunnen afsluiten en de mevrouw van het verhuurbedrijf was ook al naar huis. Morgen om 8 uur staan we daar op de stoep en hebben we dus als het goed is weer een huis, waar we per 1 februari in kunnen. Hopelijk zijn onze spullen er dan ook.

Bureaucratie

De eerste lessen die we hier hebben geleerd, zijn lessen bureaucratie. Procedures, dat is waar het om draait. Voorbeeld: we kopen een auto, deze willen we verzekeren. Om deze te verzekeren heb je een bankrekening nodig. Om een bankrekening te regelen heb je een woonadres nodig. Dus wij op zoek naar een huis (zie ons huis, revisited). Voor het contract hebben ze eigenlijk ons postadres nodig, maar om dat aan te vragen heb je een woonadres nodig (en dat hebben we dus niet) .....

Ons huis, revisited

Gisteren zijn we op huizenjacht geweest. We hebben drie huizen bezocht waarvan één ons beviel. Deze staat zeg maar in het Leidsche Rijn van Makhado. Niet echt iets waar we ons de afgelopen maanden op hebben voorbereid. Maar wel een huis om hier rustig onze plek te vinden en vanuit daar eventueel verder te kijken. De mensen waartegen we zeggen waar we gaan wonen reageren enthousiast. 1 februari gaan we daar hopelijk in. De boot met onze spullen is vandaag als het goed is aangekomen in Durban. Dus met een beetje geluk komt alles rond 1 februari aan in Makhado. Tot die tijd wonen we in een huisje bij Aart en Marcella.

Advocaat

Vandaag, dinsdag 23 januari, de eerste echte warme dag sinds we hier zijn. We zitten hier op de veranda uit te puffen en dat is niet alleen vanwege de warmte. Vandaag een bizarre dag achter de rug. Eerder hebben we al door laten schemeren dat het huis waar we in zouden gaan wonen niet helemaal beviel. Dat was een understatement. Wij kunnen en gaan er niet wonen. Klik hier voor het vervolg.

Aart en Marcella

Wij zitten nu bij Aart en Marcella, twee Nederlanders die hier een farm hebben gekocht: Madi a Thava mountain farm lodge.We hebben hier een prima huisje en kunnen vanuit daar de zaken gaan regelen. Doordat zij hier al twee jaar wonen, kunnen ze ons snel op weg helpen. We zijn daar trouwens amper bereikbaar. Mobiel hebben we hier namelijk geen bereik. Via hun website kun je een indruk krijgen van ons huidige verblijf.

Hugo en Pepijn

Onze jongens moeten maar mee. Hoe dat gaat? Volgens ons wel goed, maar het is voor hen wel heftig. Met name het steeds wisselen van plek. Zij zijn overal te gast en hebben dan minder vrijheden dan bij ons. Dat komt er zo nu en dan uit. Maar ze zijn lekker veel buiten en hebben al in een zwembad gelegen. Pepijn zijn eczeem is nu al zo goed als weg en hij lijkt al wat bruin te worden. Hugo spreekt al een aardig woordje Engels, maar van het Afrikaans begrijpt hij nog niet zo veel (en de Afrikaners hem ook niet).
Vandaag zijn we een speelgoedwinkel in gegaan en hebben behoorlijk wat inkopen gedaan. Hugo heeft onder andere een grote graafmachine gekregen en Pepijn een boot met legoblokken. Het voelde alsof iets moest worden afgekocht, maar de jongens waren er blij mee en wij ook. Maar uiteindelijk spelen ze ook gewoon met de steentjes op de grond en klimmen ze op boomstammen (Pepijn gaat Hugo achterna en dat leidt tot gevaarlijke taferelen).

Avontuurlijk wonen…

We zitten nu op de veranda, met het geluid van krekels en andere dieren op de achtergrond en een heldere sterrennacht boven ons. Klinkt goed, is ook goed, maar… Vandaag weer een heftige dag gehad. Wij hebben het gevoel of we al maanden weg zijn. Er gebeurt zoveel op één dag dat deze wel een week lijkt. Vanochtend zijn we naar ons huis geweest. Dit was geen succesvolle actie. Het was hier slecht weer: regen, harde wind en mist. Wij toch op pad. Het laatste stuk naar ons huis was erg slecht en spiegelglad (zandpad met stenen). Onze huurauto trok het net. Klik hier om verder te gaan.

Venda potten

Het is zondag en we hebben een ritje in de omgeving gemaakt. We hebben niet doelloos rondgereden, maar zijn naar pottenbakkers geweest 40 km het binnenland in. Deze regio staat bekend om de Venda potten die hier worden gemaakt. We hebben twee grote bloempotten en vier kleine potten (voor waxinelichtjes) gekocht. Was erg leuk om gewoon voor de lol op pad te zijn en te zien hoe mooi de omgeving is. Binnenkort als we op onze eigen plek zitten zullen we wat foto’s op de site zetten.

Familieweekend

Vandaag (zaterdag) rijden we van Pretoria naar Makhado terug. Het is 10.30 uur, 9.30 uur Nederlandse tijd. Het jaarlijkse familieweekend van de familie Scheepers gaat van start. Wij rijden op de N1 in Zuid Afrika. Raar. Jammer om te missen. Ben benieuwd hoe het is geweest.

Huis

Vorige week zaten we nogal in de rats over het huis dat we vanuit Nederland hadden gehuurd en waar we nu niet in willen gaan wonen. We hebben een voorstel gedaan richting de eigenaar van het huis voor een tegemoetkoming in de gemaakte kosten/misgelopen inkomsten. Hier zijn we uitgekomen, dus dit is nu opgelost.

Hugo op school

We zijn net langs de School gereden waar Hugo heen gaat. Dit met het idee dat hij dat eerst een kan zien en wij nog wat kunnen praten met de mensen daar. Hugo rende meteen de speelplaats op en hebben we amper meer gezien. Hij is daar gebleven terwijl wij zijn boodschappen gaan doen, hij is er nu nog en we gaan dadelijk maar eens luisteren naar zijn verhalen.

Contact

Hoi iedereen, bedankt voor jullie emails en comment op deze site. Leuk om te lezen. We zijn op dit moment erg lastig bereikbaar omdat we bij Aart en Marcella logeren. Dat is erg mooi, maar ligt ook afgelegen. Dus emails beantwoorden gaat moeilijk. Maar binnenkort komt daar verandering in.

Mobiel bereikbaar

We zijn vanaf nu mobiel bereikbaar op: 0027 724593252 (Bas) vanaf een vaste telefoon of +27 724593252 vanaf een mobiele telefoon.

Op weg naar Makhado

Bas is er vanmorgen alsnog in geslaagd om alle benodigde papieren voor het verkeersregistratiebewijs in te leveren. Over een week is het papiertje klaar. De planning is nu om vanmiddag met een huurauto naar Makhado te reizen en daar te overnachten bij Marcella en Aart. Dan gaan we de komende week in Makhado allerlei dingen regelen voor het huis (spullen om te koken, telefoon) en bijvoorbeeld een bankrekening openen (schijnt erg ingewikkeld te zijn). Op donderdag rijden we dan terug naar Dries en Gretha om op vrijdag het papiertje op te halen waarna hopelijk ‘s middags de registratie van de auto rond is en we er mee naar ‘huis’ kunnen rijden.

Q4you

Een auto snel gevonden en gekocht; nu nog registeren om er mee te mogen rijden. Omdat ik geen Zuid Afrikaans burger ben, heb ik een verkeersregistratienummer nodig. Wij, Gretha en ik, gaan vroeg in de ochtend het registratienummer regelen. Als we dat hebben, kunnen we Gerrie (garagehouder) bellen, die dan vervolgens een ‘driver’ richting ons stuurt die met ons registratienummer de auto gaat registeren, zodat wij deze ’s middags tot onze beschikking hebben. Om 7.10 uur komen wij aan (het kantoor opent om 8.00 uur); twee lange rijen (ieder ongeveer 50 mensen): welke te kiezen? Geen idee, ben overigens niet de enige, wat blijkt uit het heen en weer geloop. Ik kies een rij, maar is het de goede? Klik hier om verder te lezen.

Een warm welkom

Dries haalde ons op van het vliegveld en daarmee startte een drukke dag. De weg naar zijn huis werd benut voor regelzaken, eerst via het verhuisbedrijf en daarna naar Vodacom. Vervolgens ben ik (Bas) de rest van de dag bezig geweest met de aanschaf van een auto, wat vervolgens is gelukt. Als ik morgen een verkeersregistratiebewijs geregeld krijg. dan zijn wij de trotse bezitter van een Toyota Hilux. De gastvrijheid en hulpvaardigheid van Dries en Gretha zijn echt geweldig. Dries is de hele dag met mij op pad geweest en denkt mee, onderhandelt mee en regelt vooral mee. Echt heel bijzonder. Annette, Hugo en Pepijn hebben ’s middags kunnen genieten van het mooie weer en het zwembad.

De vlucht

De vlucht, met onze kleine mannen, verliep prima, althans als je niet meerekent: dat mijn (Bas) deodorant een halve centimeter te lang was en daarmee van onschuldige Sanex-deodorant veranderde in potentieel terroristisch wapen; Pepijn Annette helemaal onderspuugde toen we net waren opgestegen en er de rest van de reis een zwaar verzuurde lucht om ons heen hing; ik mijn bakje pasta met tomatensaus van mijn dienblad liet glijden en vervolgens onder de rode pastasaus zat. En wel meerekent: dat we tegen onze verwachting in grotere en ruimere stoelen hadden; Pepijn en Hugo de hele nacht geslapen hebben; en wij mét al onze bagage bij elkaar werden opgewacht door Dries.

Afscheid deel 6

Dinsdag 16 januari om 13.00 uur was het zover: het afscheid op Schiphol. Lang tegenop gezien en toch gekomen. Het was een emotioneel moment. Maar wij vonden achteraf gezien de dagen voorafgaande hieraan zwaarder. Op Schiphol was het kort maar krachtig en toen we door de douane waren begon een ander avontuur.

Verhuisbericht

16 januari vertrekken we eindelijk echt naar Zuid Afrika. We gaan dan op weg naar ons nieuwe huis. De tocht ernaar toe zal een tot twee weken duren. Als je klikt op Verhuisbericht dan vind je daar ons nieuwe adres.

De laatste dag

Vandaag de laatste volle dag in Nederland. De sleutels afgeven en de inspectie van ons huis stonden ‘s ochtends op de planning. Om 10.00 uur geen inspecteur. 10.15 uur ook nog niet. Even bellen: “Staat niks in de agenda. Goh, niet zo handig, wij gaan morgen emigreren. Oh ja, blijf even hangen.” Een uur heen en weer bellen, onvindbare huismeesters en flexibele beveiligingsmensen later hebben we afgesproken om de sleutels aangetekend op te sturen. Daarna met Daan geluncht, hij overhandigde ons de verjaardagkalender met foto’s van onze vrienden. Erg leuk en verassend cadeau. ‘s Middags onze auto, ons laatste materiele bezit hier, overgedragen. En nu klaar om te vertrekken.

Even afronden

De afgelopen weken hadden alles wat we niet meer nodig hadden verhuisd, weggegeven of verkocht. Zaterdag zouden we alleen nog even de vloerbedekking opruimen, een muurtje slopen (sjoerd) en de laatste spullen verhuizen (pa, Dianne en Tom). Dit plan werd echter grondig verstoord. In twee kamers bleef een dikke lijnlaag achter op de vloer. Deze moest worden vewijderd. Wat een vlotte operatie zou worden werd een slopende dag die om 21.00 uur eindigde met pijn in elke vezel. Pa, Ma, Sjoerd, Peter, Marleen, Dianne, Tom, Saskia en Dirk bedankt voor de hulp. Voor meer bloed, zweet en tranen zie fotolog.

Afscheid deel 5

Gisteren was ook het afscheid nemen van de Cliniclowns. Ik heb daar net geen twee jaar gewerkt, maar het voelde anders. Niet omdat het zo zwaar is geweest, maar omdat ik het er erg naar mijn zin heb gehad en omdat ik daar intensief gewerkt en veel beleefd heb. Ik vond het daarom ook leuk dat het afscheid samenviel met een organisatiedag zodat ik uiteindelijk (bijna) iedereen nog heb gezien. Als aandenken heb ik onderstaande tekening gekregen en een boek vol met persoonlijke wensen en herinneringen. Erg leuk om te lezen. Ik kijk met veel plezier terug op het werken bij Cliniclowns.

Afscheid deel 4

Vrijdag hebben Hugo en Pepijn afscheid genomen van de dolfijntjes, hun groep op het kinderdagverblijf. Annette had samen met Hugo de afgelopen weken voor iedereen een tekening gekleurd of geplakt. Hugo vond het leuk om te trakteren, maar had niet echt het idee dat hij er niet meer zal komen. Wij en de leidsters hadden er meer moeite mee, want Hugo en Pepijn hebben daar een leuke tijd gehad.

Camperen in Utrecht

De afgelopen week hebben we gecampeerd in ons huis. De dat ging op zich prima, maar hoe verder we in de week kwamen hoe meer er toch nog ging verdwijnen (koelkast, kookplaat, fietsen etc.). We kwamen ook samen tot de conclusie dat we klaar zijn voor vertrek. Er moeten nog wel een paar kleine dingen worden geregeld, maar we kregen allebei het gevoel dat we nu meer en meer aan het wachten zijn totdat het dinsdag 14.45 uur is.

Afscheid deel 3

En dan is iedereen weg…en hebben we een heel mooi feestje gehad. We vonden het bijzonder om gisteren met jullie stil te staan bij ons avontuur. Het dringt nog niet door dat het na gisteren ook betekent dat we jullie een tijdje niet zullen zien. Wel dringt door dat er wat spannends staat te gebeuren. Dan is het erg goed om te merken dat veel mensen je steunen. Dat heeft ons veel energie gegeven…en tranen. Bedankt daarvoor en tot bels, mails, schrijfs, ziens, chats, SMS,…

Een warm onthaal

Althans zo voelt dat wel. Wij worden daar om 6.45 uur opgehaald door Dries, de broer van Kobus. Kobus en zijn gezin hebben wij in Malawi ontmoet en uit die ontmoeting is een vriendschap gegroeid. Hij is twee keer bij ons in Nederland geweest en wij zijn twee jaar geleden met Hugo bij hem thuis geweest. Voor ons een prettig idee om een goede bekende in Zuid Afrika te hebben. Het enige is dat hij en zijn gezin 2000 kilometer van ons vandaag wonen. Maar telefoon en e-mail helpen ons. Kobus mailde vorige week de vraag hoe wij vanaf het vliegveld onze verdere stappen op Afrikaanse bodem gingen zetten. Dit was voor ons nog een vraag. Hij gaf aan dat zijn broer, Dries, net boven Johannesburg woont en dat hij ons wel zou willen ophalen. Goed idee! Inmiddels is het plan dat we twee dagen bij Dries en zijn familie blijven logeren en dat hij met ons op zoek gaat naar een geschikte auto. Een onthaal om naar uit te kijken.

Nieuwslog

Wat hebben Johan Cruijff en Oprah Winfrey gemeen? Waarom is overgewicht een probleem in Zuid Afrika? Wat is er zaterdagochtend uit de lucht komen vallen? en welke Zuid Afrikaanse film draait hier 11 januari in de bioscoop? Je komt het te weten op onze nieuwslog.

Laatste dag RIVM

Omdat vrijdag de crematie van mijn (Annette) Oma is, was afgelopen woensdag, 3 januari, mijn laatste werkdag bij het RIVM. In januari 2006 heb ik de baan bij het CIE (Centrum voor infectieziekten epidemiologie/RVP (Rijksvaccinatieprogramma) groep geaccepteerd met het idee dat ik in juli mogelijk al in Zuid Afrika zou zitten. Toen ik half maart begon, was dit al bijgesteld tot 1 oktober en uiteindelijk ben ik er tot 1 februari 2007 (dus bijna een jaar) in dienst! Het was leuk om bij een niet-universitaire instelling eens rond te neuzen; ik heb kennis gemaakt met de infectieziekten epidemiologie; en contacten gelegd voor mijn toekomstige baan bij Univen. Omdat veel collega's nog vakantie aan het vieren waren had ik mijn afscheid al 'gevierd' en heb ik woensdag gewoon het licht op m'n kamer uit gedaan en m'n pasje ingeleverd bij de beveiliging. Weer iets afgerond in Nederland. En bij deze alle RIVM-collega's nog bedankt voor de leuke tijd.

Werk aan de winkel

Gisteren, 2 januari, had ik een afspraak met Hans Geels, directeur van Cliniclowns. Hij heeft naast zijn werk voor Cliniclowns nog andere werkzaamheden met name in Afrika. Tijdens het gesprek, twee maanden geleden, waarin ik mijn baan opzegde, hebben we eerst 20 minuten over Zuid Afrika gesproken toen we vaststelde dat het ook wel jammer is dat ik wegga. Kortom hij heeft een passie voor Afrika. Gisteren hebben we een aantal ideeen besproken, waarin ik kan participeren en wat mij dus werk op kan leveren. Een erg leuk gesprek met hele leuke plannen. We hebben afgesproken dat we daarover contact blijven houden en als ik gesetteld ben en interesse heb, dat we dan deze ideeen gaan uitbouwen tot business plannen. Dus wordt vervolgd...in Afrika.

Afscheid deel 2

Gisteren hebben we een afscheidsfeest gehad met de familie Scheepers en Rennings bij mijn Bas) ouders thuis. Dit was een lange, maar erg mooie dag. Onze week was erg bewogen met de kerstdagen, de verhuizing en oud en nieuw. De aanwezigheid van alle familie gaf ons gisteren een bijzonder goed gevoel. Het is erg fijn om te merken hoeveel mensen met je mee leven, het beste met je voor hebben en ook de achterblijvers kunnen steunen. Verder hebben we nog een leuk cadeau gekregen; een boek waarin iedereen een foto met een tekst heeft geplakt. ’s Avonds lagen we uitgeput op bed, maar bruisten ook van de energie die we van iedereen hebben meegekregen. Bedankt voor een mooi slot van de emotioneel zware week! Kijk voor meer foto's op onze fotolog.

Ander afscheid

Verhuizen, afscheidsfeestjes, voorbereiden, etc. alles gaat in een sneltreinvaart richting vertrek. Maar het leven gaat hier gewoon door. Gisteren is de oma van Annette (moeder van Tonny) overleden. Een afscheid met een dubbelgevoel. De dood is geen leuke vorm van afscheid ook al was ze 97 jaar en heeft ze een mooi leven gehad en geen zware lijdensweg. Maar we vinden het wel fijn dat we aanstaande vrijdag nog bij de crematie kunnen zijn om afscheid van haar te nemen.