Magoebaskloof

Vanmiddag om 12h00 vertrekken we/zijn we vetrokken voor een weekje vakantie. Hugo heeft drie weken schoolvakantie, best lang. Maar ook een mooie mogelijkheid om er op uit te trekken. We hebben een huisje geboekt in de Magoebaskloof bij Tzaneen zo’n 120 kilometer hier vandaan. Kamperen heeft normaal gesproken onze voorkeur, maar de buik van Annette vraagt toch om wat meer comfort. Als ik nu naar buiten kijk is het niet alleen de buik van Annette die blij is met een huisje, het regent.

Now is the time

Morgen zijn er verkiezingen in Zimbabwe. De kans om van Mugabe af te komen, maar ja, dat waren de vorige verkiezingen ook. Maar toch is er wel weer iets meer hoop deze keer. Het land staat er nog veel slechter voor dan 4 jaar geleden. Er zijn signalen dat ook op het platteland de mensen Mugabe beu zijn. Maar ja, er was ook een bericht dat de stemmen voor de presidentsverkiezingen (er wordt komende zaterdag voor nog een aantal andere zaken gestemd) centraal worden geteld (tegen de normale gang van zaken in), achter gesloten deuren en onder toeziend oog van militairen…uhuhuh. De kans is groot dat Mugabe wint, want verliezen wil deze man niet, maar de vraag is meer of het deze keer wordt gepikt. Onze vrienden in Zimbabwe blijven tijdens de verkiezingen in het land, maar hebben wel voldoende diesel klaar staan om richting Zuid Afrika te vertrekken mocht het nodig zijn. Iedereen hoopt op verandering zodat dit land eindelijk weer eens vooruit kan. Hier in Zuid Afrika worden deze verkiezingen op de voet gevolgd. Veel mensen hier willen graag dat er verandering komt. En de overheid. Geen idee. Ze zeggen van wel en roepen hard dat ze druk bezig zijn met stille diplomatie. Dit heeft tot nu toe nergens toe geleid. Zelf geloof ik toch meer in het verhaal dat het wel meevalt met die druk. Mugabe heeft het ANC jaren gesteund in hun strijd tegen Apartheid. Oud bondgenoten laat je niet vallen zelfs niet als ze een heel land naar de knoppen helpen en duizenden mensen daarbij... blijkbaar...We zullen zien.

Ondernemen in Zimbabwe

Hoe doe je business in een land met een inflatie van 100.000% per jaar? Niet, zou je zo zeggen. Toch is er bedrijvigheid. Het belangrijkste is dat je geen contant geld hebt, of zo min mogelijk, want het wordt minder waard terwijl je het in je kassa stopt. We spraken iemand. Deze man was een paar jaar geleden al zijn land kwijtgeraakt, maar had wel zijn koeien gehouden en huurt nu land om zijn koeien te laten grazen. Hij heeft een aantal mensen die geld van hem afnemen in ruil voor buitenlandse valuta. Hij werkt zo: Zodra een van die mensen aangeeft Zim dollars nodig te hebben, regelt hij mensen die vlees willen kopen. Hij verkoopt zijn koe, ontvangt Zim dollars en verkoopt deze gelijk weer voor buitenlandse valuta. Wil hij weg uit Zimbabwe? Nee. Hij houdt van dit land, verdient voldoende geld en heeft een manier gevonden om met de nieuwe situatie te leven. Voor hem een goed leven. Bijzonder om in deze omstandigheden iemand te ontmoeten die zo in het leven staat.

Zimbabwe

Op weg naar de grens met Zimbabwe was het druk, paasdrukte. Allemaal volgepakte wagens (mensen en spullen) op weg naar een lang weekend thuis. Een beetje zenuwachtig werden we daar wel van, want de vorige keer was het rustig en kostte de hele grensprocedure al twee uur. Bij de laatste benzinepomp in Zuid Afrika nog even volgetankt en geld gewisseld … Zwaar afgezet; vanwege de paasdrukte was de koers op de parkeerplaats wat aangepast. Er was een schaarste aan Zim dollars. Dus in plaats van 350.000.000 dollar kreeg ik na lang onderhandelen maar 250.000.000 dollar. Toch 100.000.000 minder. De grens kostte veel tijd, maar viel uiteindelijk nog mee. Vervolgens zijn we ruim drie dagen op Morgenster geweest. Een missiepost in de buurt van Masvingo waar Herman en Huibke samen met hun kinderen Hanne en Pieter wonen. Bij hen hebben we gelogeerd. Hun overburen zijn Jessica, Arian en Rachel. Ook Nederlanders, dus we hebben een behoorlijk Nederlands weekend gehad daar in Zimbabwe. Hugo en Pepijn hebben erg veel en leuk gespeeld met Hanne en Pieter. Hanne en Hugo zijn even oud. Voor beide leek het erg leuk om met iemand te spelen die ook "gewoon" Nederlands praatte. Wij hebben veel verhalen en ervaringen uitgewisseld, lekker gerelaxed in hun grote tuin, gebraaid bij Lake Kyle, paaseieren verstopt etc. Kortom een erg leuk lang paasweekend gehad. Kijk voor een aantal foto's op onze fotolog.

Zimbabwe

Morgen vetrekken we voor het paasweekend richting Zimbabwe. Vanmiddag veel boodschappen gedaan. 8 liter kookolie, 12 kilo suiker, broden, groente en fruit voor de mensen waar wij gaan logeren. Morgen eerst geld wisselen. De huidige koers is: 100 rand (8,5 euro) voor iets tussen 450 en 750 miljoen Zimbabwaanse dollars. We wisselen dit om bij de laatste bezinepomp voor de grens. Wisselen van geld op straat is in Zimbabwe namelijk streng verboden. Waarom niet wisselen bij de bank? Daar hanteren ze de officiële wisselkoers en die slaat nergens op en staat helemaal los van de werkelijkheid. Daar betaal je vele malen meer voor je dollar. Maar goed, alles is gepakt en morgenochtend vroeg vertrekken we.

Het Volk

Omloop het Volk. Waar gaat dit over? Over wielrennen natuurlijk. De eerste grote wedstrijd door het Vlaamse landschap. Iets waar ik graag naar kijk, maar hier niet live kan zien. Gelukkig neemt Ben, de vader van Annette, deze wedstrijd en nog vele andere op, zodat ik ze een weekje, twee weekjes, maanden later ’s avonds op de veranda kan kijken. Het genieten is er niet minder om.

Skype telefoon

Sinds een paar weken zijn wij de trotse bezitters van een Skype telefoon. Die zorgt ervoor dat als we online zijn, we wat makkelijker bereikbaar zijn via de Skype. Want als je ons dan belt horen we hier gewoon een telefoon overgaan. En bovendien hoeven wij niet de hele tijd achter de computer te zitten. Dat is vooral voor mij erg handig, omdat ik dan lekker lang met vriendinnen kan kletsen terwijl Bas gewoon op de computer aan het werken is. Bovendien is het geluid - over het algemeen - een stuk beter als voorheen. Dus mocht je ons eens willen bellen, kijk dan eens op de Skype of we aanwezig zijn.

Menlyn park

Afgelopen vrijdag zijn we voor vier dagen naar Johannesburg en Pretoria gereden. Annette had daar vrijdag en maandag een aantal afspraken voor haar werk. Wij hebben daar gelogeerd bij vrienden in Centurion (ligt tussen beide plaatsen in). Het blijft ons nog altijd opvallen hoe makkelijk je hier bij mensen kunt logeren. Veel vrienden en familie wonen hier ver van elkaar. Dus zodra mensen bij elkaar op bezoek gaan is dat meestal voor een paar dagen. Niet alleen de huizen, maar ook de mensen zijn ingesteld op bezoek dat langer blijft. Als we richting Johannesburg rijden hebben we meestal een boodschappenlijst met dingen die ze hier niet hebben. Zaterdag zijn we dan ook naar Menlyn park geweest, een mega groot, luxe en modern winkelcentrum (incl. Apple store, Prada schoenen, Guess, Imax bioscoop). Op zondag hebben we met onze vrienden het Voortrekkersmonument in Pretoria bezocht. Het was interessant om dit deel van de Zuid Afrikaanse geschiedis van Afrikaners te horen. Kortom een erg leuk weekend gehad.

Pizza oven deel II

Vol trots plaatste ik een paar weken geleden een foto van de werkende pizza oven. In het bijbehorende verhaal schreef ik over het lange traject wat eraan vooraf ging. Helaas zal dit traject worden verlengd. Een regenbui maakte een einde aan deze oven. Foutje in het productieproces zou je zeggen…