Een meisje

Het is nog even wennen om het over 'haar' en 'ze' te praten, maar langzaamaan raken we wel gewend aan het idee nu een dochter te hebben. We hebben ondertussen de beschuit met roze muisjes op en de eerste roze kleertjes gekregen. En we maken kennis met Lieve's hoge meisjes gehuil, zeg maar gegil, als we haar niet snel genoeg uit haar bedje halen. Het gaat gelukkig erg goed met haar; ze drinkt goed aan de borst. En met mij (Annette) gaat het ook goed, voel me al weer aardig hersteld van de bevalling. Hugo en Pepijn zijn erg trots op hun zusje, maar haar komst maakt ook de nodige emoties los, vooral bij Hugo.

Lieve

Vandaag is onze dochter geboren: Lieve
Annette en Lieve maken het goed!
Kijk voor nog een paar foto's van dit mooie meisje op onze fotolog.

Oma

Gisteravond is mijn (Bas) oma overleden. 98 jaar is ze geworden. Vorige week kreeg ze een zwaar herseninfarct en de afgelopen dagen is ze langzaam gestorven. Onverwacht allemaal ook al is het bij iemand van die leeftijd niet geheel vreemd dat ze overlijdt. Maar een maand geleden was ze nog fris de virtuele wereld ingestapt en heeft onze weblog zitten bekijken in de internet ruimte van het bejaardentehuis. Het valt dan ook wel zwaar dat je 10.000 kilometer verderop zit en niet echt afscheid kan nemen. Maar mooie herinneringen blijven.

Pieter-Jos

We hebben dit jaar ons eerste bezoek uit Nederland gehad. Pieter-Jos die Bas kende van Up to you to had een bijeenkomst in Durban en besloot last-minute even 'om' te rijden via ons. Het was gezellig om weer lekker Nederlands te kunnen praten en op de hoogte gebracht te worden van het laatste nieuws. En Bas heeft samen met hem een start gemaakt met het schrijven van een subsidie aanvraag om de Kubasa site en alles wat met dat project te maken heeft verder te ontwikkelen.

Verlof?

Ik ben nu officieel met verlof, maar vandaag moesten nog wel de 3 studenten die ik begeleid heb bij het schrijven van hun onderzoeksvoorstellen een presentatie houden voor de wetenschappelijke commissie van de school. Aangezien ik zelf veel tijd en energie in de voorstellen gestoken heb en zeer tevreden was met het uiteindelijke resultaat, keek ik erg uit naar hun telefoontje. Om 1 uur werd ik echter gebeld met de mededeling dat de onderwerpen niet goed waren, de methoden van het onderzoek onvoldoende ... Als ik ergens zeker van ben dan is het wel dat deze twee dingen juist goed zijn (en beter dan van de andere voorstellen die ik tot nu toe langs heb zien komen). Hoe dit dan kan? Waarschijnlijk doordat geen van mijn collega's epidemiologisch geschoold is en dus niet met dit type voorstellen bekend zijn. In plaats van zich te verdiepen in deze materie, wordt het nu op basis daarvan gewoon afgewezen. De onderzoeksvoorstellen worden nu in overleg met mijn baas en een andere collega aangepast aangezien ik met verlof ben. Maar de vraag is of ik dan nog wel achter het resultaat kan staan. Het is echter geen vraag of ik hierover verbaasd, boos en ook wel treurig ben.

Congres

Afgelopen dinsdag en woensdag was het congres waarvoor we helemaal naar Kaapstad zijn gereden. Maar het was de moeite waard. Veel van de onderzoekers die ik het afgelopen heb leren kennen waren er ook en die heb ik dus weer even kunnen spreken. Verder een aantal nieuwe mensen leren kennen. M'n presentatie op de tweede dag ging goed en een paar mensen hebben aangegeven naar aanleiding daarvan nog contact op te nemen. Dus wie weet wat daar weer uit komt. En ik heb er nog een nieuwe taak bij gekregen. Sinds dinsdag zit ik in de Executive Committee van de Zuid-Afrikaanse Public Health Organisatie. Wat het precies inhoudt weet ik nog niet, maar het lijkt me wel een goede manier om mijn netwerk hier verder uit te breiden. Bas had gisteren nog wat werkafspraken; bij het District Six Museum en het Cape Craft & Design Institute. Dat heeft weer gezorgd voor nieuwe inspiratie en contacten voor Kubasa. Vanmorgen hebben we ons sjieke hotel in Kaapstad verlaten en zijn we op weg gegaan naar het Karoo National Park.

Hollands weer

Maandag in de loop van de dag zijn we in Kaapstad aangekomen. Schreven we vorige keer dat het hier heel anders is als bij ons in Limpopo en dat het wat weg heeft van Zuid Frankrijk. Op dit moment voelen we ons meer in Nederland. Het is koud, winderig en regenachtig weer. Gisteren met de winterjassen aan op het strand gelopen en vervolgens met rode wangen warme chocolade melk gedronken. Lekker! Oh ja Annette werkt natuurlijk gewoon en is net vertrokken voor haar tweede dag congres.

Niks

Morgen nog ruim 600 kilometer en dan zijn we in Kaapstad. Een hele tocht, maar wel leuk. We rijden namelijk dwars door het land en dit land is erg mooi. Wat kom je zoal tegen? Nou de afgelopen 800 kilometer eigenlijk steeds minder. Na Johannesburg zijn we de Vrijstaat in gereden en dan zie je al weinig leven, maar vervolgens kom je in de Karoo waar nog minder is. Grote lege vlaktes. Tussen twee plaatsen is het 100 kilometer leeg. Semi desert. We overnachten nu in een B&B in "een groepje huizen", meer is het niet, wat plots uit het niets opdook. Die leegte is erg mooi.