Workpermit vervolg

Gisteren weer een stap dichter bij een workpermit gekomen. Alle papieren voor de workpermit zijn verstuurd. Daar zat veel bloed zweet en tranen in. Zo moest ik bijvoorbeeld testimonials hebben (stukje tekst waarin staat dat ik een goede werknemer ben en waarom) van mijn werkgevers van de afgelopen vijf jaar. Nieuwe longfoto’s, Medische verklaring en verklaring van goed gedrag, omdat degene die ik had ouder waren dan zes maanden. Het was een waardevolle enveloppe die ik aangetekend heb verstuurd. Niet zozeer qua geld, maar absoluut qua moeite en tijd. Van een aantal zaken moest het origineel meegestuurd worden. Ik moet er niet aan denken dat hij niet aankomt. Nu 30 tot 60 dagen wachten.

Werkplaas

Vandaag ben ik met Pepijn naar een moeder en kind werkplaas geweest (helaas voor Bas, geen vader en kind). Onder begeleiding van een docente komen moeders met hun kinderen tot 3 jaar 1 keer in de week 2 uur bij elkaar. Ik ging mee met Annette, de moeder van Christopher een vriendje van Hugo. We hebben echt vanalles gedaan: bewegen op muziek, liedjes zingen, met blokken en ballen spelen, stempelen, rollen over de vloer, gooien met kussens, buiten spelen ... Pepijn vermaakte zich prima. Leuk voor hem om ook eens zonder zijn grote broer op stap te zijn en te spelen met leeftijdsgenootjes. Maar het is niet zomaar spelen, alle activiteiten hebben ook een leerdoel. We hebben zelfs huiswerk meegekregen voor de volgende keer. Dan moeten we ook vertellen wat Pepijn de afgelopen week geleerd heeft.

Een andere kijk

Wij hebben het hier prima naar onze zin. Toch zijn er een aantal mensen die een andere kijk hebben op het huidige Zuid Afrika. Voor wie niet weet wie Terre Blanche is klik hier.

Workshop supervisie

Woensdag en donderdag heb ik in Pretoria een workshop over het begeleiden van promovendi gevolgd. Op woensdagochtend vroeg uit Makhado vertrokken met 2 Univen collega’s waarvan ik er een kende uit de bus. Leuk om eens met anderen van de universiteit te praten over het wel en wee met betrekking tot het werken bij Univen. De woensdagmiddag ging met name over de rol van een mentor, die de student niet zo zeer projectinhoudelijk begeleidt, maar er vooral is om de dagelijkse problemen mee te bespreken, alsook om iemand wegwijs te maken in het begin, en hem of haar sociaal/psychisch te begeleiden. Naast het college ook nog meegedaan aan een rollenspel. ’s Avonds op mijn hotelkamer onder het dikke dekbed gekropen (het was namelijk erg koud in Pretoria) en een boek uitgelezen. De volgende ochtend ging het over de rol van een supervisor, meestal een professor. Het was een erg inspirerende persoon die de presentatie hield, maar ook erg kritisch en provocerend. We moesten een vragenlijst beantwoorden en als je meer dan 80% daarop scoorde, dan was je volgens hem een goede professor. Zelf had ik maar 22%, maar ik ben dan ook ‘pas’ een senior lecturer die bovendien hier in Zuid-Afrika nog niet met onderzoek begonnen is. Geen van de andere aanwezigen, die bijna allemaal professor waren, kwam echter boven de 50%?! Veel ideeën opgedaan voor de toekomst, al is het op Univen wel lastig om tijd over te houden voor (het begeleiden van)onderzoek naast het lesgeven.

Een Neefje

Gisteravond hebben we een neefje gekregen! Sofie is bevallen van Luuk. Een gezonde jongen (2600 gram). Gefeliciteerd Sjoerd, Sofie en Daantje (en opa's en oma's).

Offerte

Vandaag heb ik mijn eerste offerte verstuurd. De Executive Director Resource and Planning van de universiteit van Venda heeft gevraagd om een voorstel te schrijven om een HRM strategie te ontwikkelen. Dat heb ik dus gedaan. Ik ben benieuwd. Op zich leuk om deze offerte te schrijven, maar het zegt verder nog niks. Er worden hier net zo makkelijk offertes aangevraagd als dat er bananen aan de bomen groeien. Maar los van het feit hoe dit afloopt het biedt in ieder geval mogelijkheden om verder te komen binnen de universiteit. Volgende week ga ik erheen om het voorstel te bespreken.

Soccer

Afgelopen weekend met Adriaan naar een voetbalwedstrijd in de Castle Premiership geweest. De eredivisie van Zuid Afrika. Naar Black Leopards – Santos in het Thohoyandou stadium. Black Leopards zijn de lokale helden. Zaterdag op tijd richting Thohoyandou gereden. Want je weet maar nooit. Koeien op de weg, uitverkocht stadion, andere tegenslag. Ruim op tijd bij het stadion aangekomen willen we een kaartje kopen, maar dat kon daar niet. Je koopt een kaartje bij Shoprite, een supermarktketen. Dus wij de plaats in en kaartjes gekocht. R20, vrije zitplaatsen. Nog een Black Leopard pet gekocht. Binnen het kaartje met R5 geüpgraded zodat we schaduwplekken op de hoofdtribune hadden. Het stadion was zeker niet uitverkocht, maar het was dan ook een wedstrijd in de onderste regionen van de ranglijst. Het was erg leuk, voetbal was helemaal niet slecht, erg relaxte sfeer, fans zaten gewoon door elkaar, gedans en: Jabulani Maluleke scored a goal in the dying minutes of the match to help a ten-man Black Leopards play to a 2-2 draw with Santos in their Castle Premiership match at Thohoyandou Stadium on Saturday afternoon. Verder nog een talent gescout, nummer twaalf. We zijn even zijn naam kwijt, maar hou hem in de gaten. Kijk voor meer wedstrijdbeelden op onze fotolog. Ik ga zeker nog een keer.

Trudy, Adriaan en Vincent

Gisteren zijn Trudy, Adriaan en Vincent aangekomen. Zij reizen twee en halve week door Zuid Afrika. Dit weekend blijven ze bij ons, maandag reizen ze weer verder en volgende weekend komen ze ook weer langs.

Eerste lesdagen

Donderdag en vrijdag heb ik voor het eerst les gegeven aan de studenten van de Master of Public Health opleiding. De eerste dag ging prima met een inleidend college in de epidemiologie, wat oefeningen, en een werkgroep. Ik was snel door mijn college stof heen, want niemand stelde vragen. Na de lessen gingen de studenten nog door, want ze hebben op zaterdag een examen van de eerste module. Dat was op de tweede dag ook wel te merken, sommigen waren er niet echt bij met hun gedachten. En nu ging het ook wat dieper in op de stof. Ondanks alle nieuwe informatie deden sommigen echt hun best om het te begrijpen en toe te passen, maar een enkeling leek het nu al op te geven. Dat wordt straks nog wat met de statistiek lessen in juni! Maar het waren 2 goede dagen en ik ken de studenten nu wat beter en zij mij en mijn manier van lesgeven.

Loungen

Vandaag heeft Paul onze Lounge hoekbank voor op de veranda afgeleverd. Paul werkt bij Aart en Marcelle op de Farmlodge. Hij blijkt talent te hebben als timmerman, maar heeft daar nooit enige opleiding voor gehad. Een Nederlandse vrijwilliger heeft hem de afgelopen maanden begeleid. Het maken van deze bank voor ons was het eindproject. Joop, de vrijwilliger, heeft de bouwtekening gemaakt en Paul heeft vervolgens de bank gemaakt en geverfd. Vanuit Nederland (Joop) komen deze week tekeningen voor een tuintafel en stoelen. Dus de volgende opdracht kunnen we plaatsen.

Farm bezoek

Vrijdag als begeleider met Hugo en zijn klas naar een farm geweest. Pepijn mocht ook mee. 's ochtends was Hugo al helemaal opgewonden. Om 9.00 uur zaten er 10 van die opgewonden kinderen achterin de bak van de auto. Met zijn allen op weg naar de Farm net buiten het dorp. Op de farm hadden ze ganzen, varkens, paarden, puppies, struisvogels en....5000 koeien. En dat is niet eens echt veel voor een farm hier. Kijk op onze videolog voor een kort verslag. 's middags waren we alle drie uitgeteld.

Rentree

Gisteren heb ik na jarenlange afwezigheid mijn rentree gemaakt in wedstrijdverband. Ik probeer al anderhalve maand deel te nemen aan de wekelijkse clubride van de fietsclub hier. Maar ik heb daar drie keer voor niks gestaan omdat de ride niet door ging vanwege regen of andere redenen en een paar keer waren wij zelf weg. Dus gisteren maar vooraf gebeld. En er was geen clubride, want er was een duathlon. De Makoppa Duathlon. Ik kon ook meedoen. Tja zal ik dat doen? Het is namelijk erg lang geleden dat ik heb hardgelopen, anders dan een sprintje naar de bus, tram of trein. En daar was een reden voor: blessures, blessures blessures. Maar goed ik kon de 2 kilometer ook wandelen zeiden ze. Goed wij erheen. Iets in me zei dat ik toch iets meer moest doen dan de fun ride (2-15-2), dus gekozen voor de leisure ride 3 km lopen, 30 fietsen en weer 3 km lopen. Ouderwets nerveus voor de start. Het loopparcours was 1,5 km heen, bergaf en vervolgens 1,5 km terug bergop. Het lopen was een martelgang. In de laatste km stond om de honderd meter een bordje met de afstand tot de finish. Nog 700, 600, 500, 400 (ooit legde in 400 meter af in iets meer dan 50 sec)…. Het duurde uren. Alleen een groep vrouwen die net na de start al wandelden zaten achter me. Maar ik had buiten zere spieren geen klachten aan rug, knieën of pezen. Het fietsen ging super. Het voordeel van heel langzaam lopen is dat je heel veel mensen inhaalt met fietsen. Het was een heuvelachtige weg 15 kilometer heen en 15 terug. Maar goed toen weer lopen. Na 100 meter bergafwaarts lopen schoot de kramp in al mijn beenspieren. Dribbelend, wandelen, struikelend, lopend de drie kilometer volgemaakt, als vijfde gefinisht en super blij op het gras bij mijn supporters neergeploft. Na talloze bezoeken aan fysio’s, manuele therapeuten, haptonomen, yoga sessies, acupunctuurbehandelingen, sapkuren, caesartherapeuten, fitnesscentra, orthopeden en sportartsen schijnt de zon weer aan de sporthorizon…daar ben ik erg blij mee.

Moederdag

Vandaag natuurlijk Moederdag. Een dag die hier in Zuid Afrika ook wordt gevierd en niet alleen bij ons.

Bosberaad

Van dinsdagmiddag tot donderdagavond ben ik (Annette) op Bosberaad geweest. Dat betekent dat je als afdeling ergens heen gaat om daar aan iets te werken waar je op de universiteit niet aan toe komt. Een paar dagen de Afrikaanse Hei op, zeg maar. Gek vind ik het wel om dan in een 4-sterren lodge te zitten, terwijl er op de universiteit gebrek aan van alles is. De eerste dag hebben we aan de blokboeken voor community nursing gewerkt. Voor het probleemgestuurd onderwijs moet je namelijk de beschrijvingen van de inhoud van de blokboeken af hebben om het programma goed te laten keuren door de universiteit. Inhoudelijk kon ik niet veel bijdragen (ik heb geen verstand van verpleegkunde), maar ik had tenminste (als enige) een computer bij me! Ik verbaasde me er echt over hoe slecht iedereen voorbereid was. De 2e dag heb ik mijn voorstel voor de herziening van de Master of Public Health opleiding gepresenteerd. Daar moet namelijk veel aan veranderen (structuur, vakken). In juli gaan we daar mee verder, zodat we het in 2009 in kunnen voeren. Het was dus een interessante ervaring voor me, waar ik weer veel van geleerd heb. En het was leuk om met mijn collega’s samen te eten, en uren in de auto te zitten (en ons hart te luchten over onze baas die zowel op werk- als sociaal gebied niet bepaald een goede manager is).

Sollicitatie

Vandaag gesolliciteerd op deze functie. Ik word het zeker. Sterker nog ik heb de advertentie zelf geplaatst. Raar? Nee! Ik kan namelijk alleen een werkvergunning krijgen als ik een baan heb. Dus ik moet eerst een baan krijgen. Kobus wil mij in dienst nemen. Maar dat zou te makkelijk zijn. Kobus moet aantonen dat er geen Zuid Afrikaan geschikt is voor die functie. Er moet dus een hele sollicitatieprocedure worden gevolgd. Dit is stap één: een advertentie van minimaal 60 X 60 mm in een landelijke krant. Wordt dus vervolgd.

Verslaving

Vorige week de Ronde van Vlaanderen gekeken, gisteren Parijs Roubaix en vanavond de Amstel Gold Race. Het gaat over wielrennen kijken. Een verslaving waarvan ik nog niet ben afgekickt. Maar ja, hoe moet dat als je in Zuid Afrika zit waar wel wielrennen wordt uitgezonden, maar niet de grote klassiekers. We hebben trouwens geen Zuid Afrikaanse TV aansluiting en om uitzendingen te bekijken via het internet is onze verbinding te traag. Dus heb ik Ben en Tonny (de ouders van Annette) gevraagd om van de grote wielerwedstrijden de laatste 40 kilometer op te nemen en deze op een DVD naar mij toe te sturen. Verslaving? Maakt mij niet uit, ik verheug me op vanavond. Oh ja, ik probeer er natuurlijk wel alles aan te doen om geen uitslagen te weten te komen…

Spam

Geen erectiepillen, Nigeriaanse erfenissen, dubieuze loterijen vullen hier je mailbox. Dit vindt Annette dagelijks in haar mailbox.

Dearly Beloved

The grace, peace and love of God our Father be multiplied to you through the mighty name of our Lord and Saviour Jesus Christ, Amen!

Attached, please find a bible study that encourages us to press on to perfection. The suffering of our Lord and Saviour Jesus Christ on the Cross of Calvary, has brought salvation unto us. The shedding of His blood has washed all our sins away (Heb 9:22). But unfortunately, despite this sweet, desirous and longing new birth's experience, we are still babes, for all these years, feeding on milk while we ought to be chewing meat (1 Cor 3: 1; Heb 5: 13). Our Father wants us to grow. I pray that as we go through this bible study, we will desire more of His Word so as to grow thereby (1 Peter 2: 2), and we will grow unto perfection, Amen !!!

God bless you dearly as you study His Word with us.

If you are not interested in the bible study, please ignore this email. Thank you and God bless.

Voor degenen die de genoemde bijbel studie niet kennen, het betreffende artikel kun je bij mij opvragen.

Kou in Warmbad

Afgelopen weekend zijn we gaan kamperen in Bela Bela, of Warmbad op zijn Afrikaans. Een plaats waar warmwaterbronnen zijn en een zwemparadijs. Dit ter afwisseling van de safari’s. Ondanks dat we ons ingesteld hadden op een ander type weekendje weg dan het Kruger overtrof dit toch onze verwachtingen. Vanwege het extra lange weekend was Bela Bela vol gestroomd met vakantiegangers uit Pretoria en Johannesburg (lees blanke, lees Afrikaner vakantiegangers). Scheveningen, Renesse, Domburg in het hoogseizoen. Nergens plek op de campings. Uiteindelijk ergens een mooi plekje gevonden op de vier sterren Kora Kora camp site inclusief entertainment- en loyalty programma. Een aparte ervaring. ’s Avonds braaien, ’s ochtends braaien, ’s middags braaien. Disco, missverkiezing, potjie kos wedstrijd, hooligan bar tot onze beschikking. Rond 16.00 uur begon de zon en daarmee ook de warmte langzaam weg te zakken. We waren zo’n 300 km afgezakt naar het zuiden en daarmee ook de koude nachten ingetrokken. Het werd steenkoud. ’s Nachts Hugo in mijn slaapzak gestopt om hem op te warmen en Pepijn kon niet meer bewegen vanwege alle lagen kleding die hij aanhad. Het zwemparadijs met water van 35+ graden en grote glijbanen maakte veel goed en deed vergeten. Dus toch nog maar een nacht besloten we. Toen de zon weer wegzakte hadden we toch een beetje spijt. Bekijk onze fotolog voor een aantal foto's.

Koninginnedag

Geen vrijmarkt, Oud Hollandse spelen, versierde fietsen, koninginnenacht. Dat hadden we wel verwacht. Toch wilden we er wel iets mee doen. Op de ambassade zou toch wel iets worden georganiseerd? Het antwoord op onze e-mail was dat ze twee kaarten voor Paul van Vliet hadden gereserveerd. Paul van Vliet, Paul van Vliet, wist niet dat die nog optrad. “Goh wat zullen we doen dit jaar met Koninginnedag hier in Pretoria?” “Nou laten we een Nederlandse top cabaretier uitnodigen.” “Ja, goed idee”. “Paul van Vliet”. Daar ga ik toch geen 350 kilometer voor rijden! Dan maar naar oranje vrijstaat voor een beetje oranje gevoel.