Beeld

De mooiste dagen vind ik dagen waarvan de invulling zich spontaan ontrolt. Deze brengen je vaak een boek vol verhalen. Sinds we hier in Afrika zijn komen deze dagen met enige regelmaat voor. Gisteren was er weer zo een. We hadden gepland (!) om het beeld wat Tonny gekocht had op te halen bij Thomas, de kunstenaar die het had gemaakt. Het beeld opgehaald zonder Thomas gezien te hebben, want hij was ergens aan het filmen. Op de weg terug besloten we rechts te gaan waar we van links waren gekomen. We geven Justice, een andere kunstenaar, die langs de weg loopt een lift. Hij meldt ons dat als we door een dorp rijden, dat Thomas hier aan het filmen is. We besluiten om hem even op te zoeken. Hij filmt een feest. We zijn welkom. Het is een ritueel feest waar wordt gevierd dat een jongen en een meisje de pubertijd hebben bereikt. Even later staan we lokale gerechten van een lopend buffet te scheppen en maken we onderdeel uit van het feest. We staan er nog wat onwennig, maar iedereen is er welkom dus wij ook. Na een paar uur verlaten we het feest en rijden terug naar huis. Het beeld in de auto verrijkt met een mooi verhaal.

Fotostudio

Laatst heb ik hier geschreven dat ik bezig ben met het maken van een website voor locale kunstenaars. Dit om de verkoop te stimuleren (en van mij een geslaagd zakenman te maken). Vandaag ben ik daarvoor met Ben (vader van Annette) op stap geweest om de beelden van twee van de drie kunstenaars te fotograferen. We hadden vooraf een mobiele fotostudio bij elkaar verzameld met o.a. extra lampen, touw, zilverfolie, een groot wit laken, statief, laptop en meer. Vanochtend dus vroeg op weg, het platteland op om op locatie bij de kunstenaars thuis te werken. Zo ongeveer de hele dag bezig geweest, met een mooi resultaat. Zo goed zelfs dat het eerste beeld al verkocht is na het zien van de foto’s. De moeder van Annette heeft de eerste order geplaatst. Moet alleen nog wel even nadenken over de winstmarge.

Krugerpark

De afgelopen drie dagen zijn we naar het Krugerpark geweest. Wij blijven dit iedere keer weer fascinerend vinden. Zodra je de toegangspoort van het park door bent zijn we weg uit de bewoonde wereld en is het alleen de natuur om je heen. Live blijven impala’s, olifanten, buffels, wildebeesten interessant, maar op film maakt het niet zo’n verschil. Dus hadden we voor deze keer geen videobijdrage gepland. Maar die is er toch gekomen. De beste ondertitel zou zijn: The day after…a battle in Kruger. We stuitten op een leeuw die bij een half opgegeten giraf lag, daar omheen een groep Hyena’s, Jakhalzen en Gieren allemaal uit op een lekker maal. Bekijk de beelden op onze videolog. De leeuw bleek gewond te zijn. Hij heeft een trap gehad van de giraf tijdens de aanval. Hij loopt mank en is zeker de volgende die opgegeten zal worden. Al zal dat nog even duren, want hij heeft nog wat te eten. Op onze fotolog staan nog een paar foto’s waaronder een van een Cheetah die we zijn tegen gekomen. Ja, het was een boeiende safari.

Lenteweer

Het was de afgelopen twee dagen erg warm hier (over de 35 graden) en wat kun je dan beter doen dan lekker aan het zwembad zitten? Mijn ouders logeerden twee nachten bij Aart en Marcelle en ik ben overdag met Hugo en Pepijn daar heen gegaan. Twee waterpistooltjes gekocht zodat de jongens zich vermaakten en wij aan de rand van het zwembad konden genieten van een koel briesje. Dan merk je niet meer dat je helemaal aan de andere kant van de aardbol zit, het had ook Zuid-Frankrijk kunnen zijn. Alhoewel … de laatste dagen zaten wij regelmatig zonder water en ook de stroom viel twee keer uit. Kijk voor meer foto's op onze fotolog.

Gewoon

Mijn ouders zijn nu 4 dagen bij ons thuis. Aan de ene kant is het heel onwerkelijk na ze 8 maanden niet gezien te hebben. Aan de andere kant lijkt het zo gewoon; je pikt de draad gewoon weer op waar je gebleven bent. Het is erg leuk om ze alle dingen te laten zien, die voor ons zo gewoon zijn: de school van Hugo, de Pick en Pay supermarkt, de farm van Marcelle en Aart, …. En vandaag zijn we met z’n allen een dagje op stap geweest. Eerst naar de universiteit voor een korte rondleiding en daarna nog verder de stoffige binnenlanden van Venda in, voor een bezoek aan een pottenbakster. Wij waren er ook nog nooit geweest, maar het was erg geslaagd. Maar papa en mama genieten nog wel het meest van het in de buurt zijn bij Hugo en Pepijn.

Aankomst

Last Minute

Op dit moment zijn de ouders van Annette op weg naar Schiphol, om morgen in Johannesburg te landen. Een bijzonder moment. Lang zag het er naar uit dat zij vanwege hun gezondheid niet naar Zuid Afrika zouden kunnen komen. Twee weken geleden hebben zij de knoop doorgehakt en nu zijn ze dus onderweg om hier twee weken te zijn.. Wij zijn nu in de buurt van Johannesburg om ze morgen op de te halen en daar kijken we naar uit!

Een Braai

Hij is al een aantal keer voorbij gekomen op deze weblog, maar nu hebben we er zelf een. Vorige week hebben de bouwvakkers die tegenover ons nieuwe huizen aan het bouwen zijn tussen hun werk door een braai gemetseld. De eerst volgende gasten kunnen een zelf gebraaid potjie kos verwachten. Op goed weer hoeven we niet te wachten, want dat is er al. De lente is begonnen. Het grootste verschil met de winter is dat het nu ’s avonds warmer blijft zodat we buiten kunnen eten, oh nee Braaien.

Engels

Hoe gaat het met Hugo zijn Engels? We weten dat eigenlijk niet zo goed, want thuis zegt hij eigenlijk zelden iets in het Engels. De laatste paar weken zingt hij wel enthousiast Engelse liedjes die hij op school heeft geleerd. Afgelopen week kwam Hugo thuis van school en noemde de dagen van de week in het Engels op (in het Nederlands kan hij dat niet). ‘No that’s mine’ hoorde we hem gisteren in het zwembad zeggen tegen iemand die wat wilde afpakken (is natuurlijk ook een bekende situatie zijn klas). En net aan tafel zei ik een versje op van ‘Hobbel de bobbel de bok, de muis klom in de klok etc.’ Hugo zei: ‘En nu in het Engels.’ Ik viel stil, maar hij zei het versje zo op…Tja, dat zijn de eerste tekenen dat hij me ergens mee af gaat troeven.

Websites

Laatst heb ik een berichtje geschreven over de vele eigen bedrijfjes die hier zijn en vooral de manier waarop ze tot stand komen: gewoon beginnen. Dat heb ik dus ook maar gedaan. Ik ben hardop gaan zeggen dat ik websites maak. Met als resultaat dat ik vandaag een afspraak had met drie kunstenaars en ik een “deal” heb gesloten om een website te gaan maken voor hen. Zij verkopen op dit moment met name aan toeristen die langs komen. Doordat ze erg achteraf wonen is het voor hen moeilijk om op andere plekken te verkopen. Het bouwen van een website en wat bijbehorende marketing activiteiten moet hen helpen om meer te gaan verkopen. Een leuke bijkomstigheid was dat de afspraak in een chique lodge was. Deze lodge ligt hoog in de Soutpansbergen, op een schitterende plek (kijk eens op www.lesheba.co.za), Maar goed, waarom websites bouwen? Tja, ik vind dat leuk om te doen, het kan thuis en ik kan er erg flexibel mee zijn, en die laatste twee zaken zijn handig te combineren met mijn hoofdtaak: Hugo en Pepijn opvoeden, verzorgen, bezighouden, bewaken…

Memo

Als ik in Nederland iets met mijn ‘baas’ wilde bespreken dan liep ik gewoon even langs, maakte een afspraak, belde of mailde even. Maar hier werkte dat niet echt. Op de mail wordt niet gereageerd en vaak reageert mijn baas geïrriteerd als ik haar bel of gewoon wat mondeling aankaart. Gisteren is mij door een collega ingefluisterd dat je eigenlijk niet zomaar iets aan het hoofd van de afdeling kan voorleggen; je moet een memo schrijven. Dat ga ik dan vanaf nu maar proberen; de eerste twee zijn al de deur uit. Netjes met ‘Dear Prof. Maluleke’ als aanhef, want ik mag haar voornaam er niet meer bij zetten (zei diezelfde collega). Met vriendelijke groeten, Dr. Gerritsen.

2010

Is het nationale mantra. Het maakt niet uit waar je komt de deadline is altijd 2010. Of het nu gaat om de stadions waar gespeeld wordt, de uitbreiding van het vliegveld in Polokwane, infectieziekten onder controle hebben, het managen van de crisis in Zimbabwe, de restauratie van de uitkijktoren van het openluchtmuseum in Louis Trichardt. Het is overigens niet alleen een nationale deadline, maar ook het nationale excuus. Cement op, 2010, geen Coca Cola op voorraad, 2010, bus te laat, 2010…

Symposium

Donderdag en vrijdag was het symposium over de infectieziekten. Het was erg interessant om zo een overzicht te krijgen wat er allemaal speelt in de provincie. Wat misschien nog belangrijker was dan het bijwonen van de presentaties, was het leggen van nieuwe contacten. Ik heb mensen van het Zuid-Afrikaanse RIVM gesproken die wel interesse hebben om op onderwijsgebied samen te werken (ik zou studenten van hen kunnen begeleiden). En ik heb iemand van het Department of Health gesproken waarmee ik zou kunnen samenwerken op onderzoeksgebied (malaria). Dus met nieuwe kennis en een aantal visitekaartjes op zak ben ik op vrijdagavond weer teruggevlogen naar Polokwane, waar Bas, Hugo en Pepijn me op stonden te wachten. Wat wil je nog meer.

100 Rand

Tien euro, is het prijzengeld dat ik vanochtend heb gewonnen. De kerk hier op de hoek bestaat 80 jaar en daarom was er een braderie, luchtkastelen, eten etc. en ook een fietswedstrijd. Voor ieder iets, dus wij er naar toe. Hugo en Pepijn hebben de hele ochtend gespeeld, ik heb gefietst en Annette heeft ons sociale netwerk vergroot. En uiteindelijk zijn we met een deel van de prijzenpot en met twee vermoeide en natte jongens naar huis gegaan. Tijdens het typen van dit stukje tekst moet ik drie keer naar buiten lopen om een aap uit de tuin te jagen die het op onze planten heeft gemunt, maar het maakt weinig indruk. Heb me nog niet ontwikkeld tot een alpha mannetje...