Wie zoet is krijgt lekkers

Het is hier lente, maar op dit moment zitten wij binnen met onze truien aan warme chocolademelk te drinken met daarbij een paar … pepernoten. Gekregen van de Sinten en Pieten uit Nederland. Dankjewel, ze hebben nog nooit zo lekker gesmaakt.

Hoor wie klopt daar...?

Komt Sinterklaas met de pakjesairbus13 naar Louis Trichardt? Land hier vannacht een helikopter op ons dak met een reispiet die iets in de laars van onze BRAVE jongens stopt? Wie zal het zeggen…

Koeienletters

In februari wordt Hugo 4. In Nederland zou hij dan naar de basisschool gaan. Hier in Zuid-Afrika gaat hij naar een Engelstalige school waar hij heel veel leert, maar … geen Nederlands. Daarom gaan we na onze vakantie met Nederlandse les beginnen. Hugo is al heel enthousiast over de ‘Koeienletters’ school (www.koeienletters.com). We krijgen daarvoor een lespakket opgestuurd met wat boekjes en vervolgens iedere maand aanvullende informatie per email. Naast onze taak als papa en mama, worden we dus ook meester Bas en juffrouw Annette.

Awards

Gisteravond zijn we met zijn allen naar de year end function van de P&L fietsclub geweest. In een zaaltje bij hotel Mountain View, boven op de berg, was het grootste deel van de fietsclub bij elkaar gekomen voor de jaarlijkse uitreiking van prijzen, awards en certificaten. Waar ik in Nederland bij een sportclub gewend was dat alleen de clubkampioenen worden gehuldigd, kreeg hier zo ongeveer iedereen een beker, certificaat of prijs. Om dat mogelijk te maken waren dan ook de meest uiteenlopende categorieën bedacht. Van ‘gewoon’ clubkampioen tot: meeste inzet voor de club buiten het fietsen, beste bandenplakker in de leeftijdcategorie 32 jaar, meeste aantal wedstrijdkilometers, beste in de laatste 20 meter van een beklimming, mooiste wieleroutfit enz. (Welke van deze echt zijn en welke verzonnen is aan de lezer om te beslissen.) We hebben een leuke avond gehad, lekker gegeten en ik ben uiteindelijk geëindigd met 0 prijzen, certificaten, eredoctoraten, bekers of eervolle vermeldingen…

94.7

Vermoeid en met pijn in mijn benen zit ik nu achter de computer. Maar wel met een erg mooi weekend achter de rug. Gisteren heb ik meegedaan aan de 94.7 cycle challenge. Een fietsrace met 25.000 deelnemers dwars door Johannesburg. Op vrijdag ben ik naar Johannesburg gereden waar ik kon overnachten bij Marco, een oud collega van mij. Zaterdag lekker gerelaxt in Parkview waar Marco woont; een mooie bosrijke wijk vlakbij het centrum. Zondagochtend om 4.15 uur opgestaan om richting start te rijden. Om 6.40 uur ging ik van start. Het starten ging in groepen van 200 fietsers. Iedereen is ingedeeld naar tijd. Omdat ik een Nederlands paspoort heb kon ik niet online inschrijven en hadden ze ook geen tijden van andere wedstrijden van mij. Waarschijnlijk klonk ik snel door de telefoon, want ze hebben mij in groep A geplaatst. De snelste groep na de profs. En snel ging het. De eerste 15 kilometer met een gemiddelde van 45 km per uur… De route was erg bijzonder. We reden over de M1 de 6 baans snelweg dwars door Johannesburg, helemaal verkeersvrij. Vervolgens door downtown Johannesburg (volgens velen normaal een no-go area), over de Nelson Mandela bridge. In totaal 94.7 kilometer lang. Het fietsen ging goed en ik heb een mooie tijd gereden (2 uur en 43 minuten). Vervolgens ’s avonds met Marco nog even het nachtleven ingedoken en vanochtend teruggereden. Volgend jaar zeker weer.

Concert

'We are Minny Mouse children. Welcome to Minny Mouse concert. We hope you enjoy the show.' Dat heb ik (Annette) zeker gedaan. Vanmorgen had Hugo de generale repetitie van zijn schoolconcert. Hij had nog wat last van podiumvrees, maar daarna zong hij er vrolijk op los. 's Avonds was hij best zenuwachtig (5 minuten na het begin moest hij alweer naar de WC), maar daarna kon hij weer meezingen en danste hij in z'n koeienoutfit tijdens 'old MacDonald had a farm'. Hoogtepunt van de avond: Hugo die samen met z'n schoolmaatje Domesani de eerste twee coupletten van het Zuid-Afrikaanse volkslied Nkosi sikelel' iAfrika ten gehore bracht (zie tekst hieronder). Tijdens de generale kreeg ik er tranen van in mijn ogen (en dat voor een niet Zuid-Afrikaanse)!





Nkosi sikelel' iAfrika
Maluphakanyisw' uphondo lwayo,
Yizwa imithandazo yethu,
Nkosi sikelela, thina lusapho lwayo.

Morena boloka setjhaba sa heso,
O fedise dintwa le matshwenyeho,
O se boloke, O se boloke setjhaba sa heso,
Setjhaba sa South Afrika - South Afrika.

Warm!

Vanochtend 8 uur, ik kijk op de thermometer, het is 33 graden. Het is zomer, het is warm. Want ook hier voelt, net als in Nederland, 33 graden aan als warm! Zeker om 8 uur 's ochtends.

Life Skills

Voor de medewerkers van Madi a Thavha hebben Marcelle en ik gewerkt aan een skills development plan. Voor het grootste deel is dat afgestemd op de individuele behoeften en/of noodzaak. Maar op 1 punt is er een collectieve noodzaak/behoefte: Een life skills training. Een naam die wij niet zelf hebben verzonnen, maar training die hier in Zuid Afrika veel wordt gegeven met name aan middelbare scholieren en eerstejaars studenten. Life skills training gaat in grote lijn over het organiseren van je eigen leven. En dat is wat nodig is. Het is ongelooflijk en soms ook schokkend hoe mensen hier hun leven leven. Bij een groot deel is het salaris al na week 1 op, veel mensen kopen op afbetaling en betalen twee jaar lang 20% rente, verantwoordelijkheid nemen is not done voor veel mensen en het nakomen van afspraken erg ingewikkeld. Maar ook het nadenken over wie je bent, waar je talenten liggen en hoe je die kunt ontwikkelen is volledig nieuw voor de meesten. Dit life skills programma helpt hen daarbij. Vandaag was de eerste bijeenkomst. Ik vroeg aan de procesbegeleidster/trainster of ik haar moest introduceren, maar dat hoefde niet. Vijf minuten later kwam er luid (en vooral ook mooi, meerstemmig) gezang van de veranda. De warming-up leek geslaagd. Ben benieuwd naar de effecten.

Planning

Nog een paar weken en dan gaan we naar Nederland. We kijken er echt naar uit om jullie weer te zien. Het worden drie aparte weken waarin we veel mensen willen zien. We zijn nu dus druk bezig met agenda’s, plannen, efficiency. Kortom we staan langzaam maar zeker al met een been in Nederland. De periode waarin we gaan is hier de zomervakantie waarin het grootste deel van Zuid Afrika op vakantie is. Wij gaan dus ook weg, maar het voelt toch niet echt als vakantie. Klinkt voor ons ook gek om op vakantie te gaan naar Nederland. We vragen ons ook af of we nu in december naar huis gaan of in januari?