Kaapstad deel II

Morgen vertrekken we met de auto richting Kaapstad. Annette heeft daar maandag, dinsdag en woensdag een congres waar ze op woensdag een presentatie moet houden. Vliegen zou een stuk sneller gaan, maar Annette mag niet meer vliegen vanwege de zwangerschap.
Dus dan maar met de auto 2000 km enkele reis. Het is ver en het zal voor Annette ook niet echt comfortabel zijn, maar het is ook wel weer een avontuur zo dwars door het land te rijden. Morgen dus de eerste etappe.

Onrustig

Het is onrustig in Zuid Afrika. En dan gaat het niet alleen de daadwerkelijke rellen, maar ook om de reden ervan: vreemdelingenhaat zorgt voor veel onrust. De vragen en gesprekken gaan niet alleen over hoe krijgen we het rustig, maar ook over hoe dit kan ontstaan onder een bevolkingsgroep die nog geen 15 jaar geleden zelf onderdrukt was en een beroep moest doen op hulp van buiten. Het zijn niet alleen de gangs en relschoppers die de straat opgaan. In de grote steden zijn er ook protestacties tegen dit geweld. Veel instanties komen met persverklaringen dat ze het geweld scherp veroordelen. Nu maar hopen dat het snel ophoudt en dat ook de bron van de onrust wordt aangepakt, wat ons, vreemdelingen, betreft. Wij maken ons geen zorgen over onze eigen veiligheid. Hier op het platteland, met trouwens veel Zimbabwaanse vluchtelingen, lijkt het allemaal rustig. Buiten het feit dat mensen erover praten merk je er niks van. We volgen het eigenlijk net als de meesten van jullie via het nieuws.

Kraampakket

Van de verzekering krijg je in Zuid Afrika, net als in Nederland, een kraampakket. Alleen is het meer een ‘blije doos’, omdat mensen hier niet thuisbevallen. Maar toch zijn die ‘minder leuke dingen’ uit het Nederlandse kraampakket toch wel handig als je snel na de bevalling naar huis gaat. Gelukkig hebben Saskia en Kirsten wat dingen van hun kraampakket opgestuurd en ook nog aan de voor een zwangere noodzakelijke literatuur gedacht (Ouders van Nu, Kinderen). We zijn trouwens van de week naar het prive ziekenhuis geweest. Het ziet er allemaal heel keurig uit, maar voor mij is het nog wel even wennen aan het idee dat ik niet in m’n eigen vertrouwde omgeving kan blijven.

Puzzel koning

Pepijn is dol op het maken van puzzels. Voor een puzzel van minder dan 25 stukjes draait hij z'n hand niet meer om. Hij probeert gewoon net zo lang totdat alle stukjes op de juiste plek liggen. Z'n nieuwe uitdaging is er een van 40 stukjes (eigenlijk een puzzel voor Hugo) die hij moet en zal maken!

33 weken

De reacties in de omgeving op mijn steeds groter wordende buik variëren van “wat een kleine buik” tot “de baby komt zeker zo”. Zelf heb ik het gevoel dat het laatste waar is, maar “zo” duurt nog wel een week of 7. Gelukkig gaat het afgezien van wat kwaaltjes allemaal prima. Ben alleen nog steeds niet gewend aan de medische benadering van de zwangerschap hier. Tijdens een controle worden bloeddruk, gewicht en urine gecontroleerd en slechts één dokter heeft tot nu toe aan m’n buik gezeten. Ze hebben geen apparaat om het hartje te laten horen, en als je – zoals ik – gezegd hebt niet iedere keer een echo te willen, moet je dus maar op het bewegen van het kindje afgaan. Gelukkig doet hij/zij dat heel veel, dus dat is wel prettig. Verder is ondertussen duidelijk geworden dat ik toch niet thuis zal bevallen, want dat is toch wel erg uitzonderlijk hier. En ik kreeg de indruk dat de enige dokter die dat weleens begeleidt er niet echt op zat te wachten. Dus binnenkort gaan we maar eens een kijkje nemen bij het privé ziekenhuis hier om de hoek.

Baby shower

Gisteren zou er een vriendje van Hugo komen spelen. Maar de moeder had (in het geheim) een babyshower voor me georganiseerd. Dus om 10 uur stonden er nog 2 andere moeders met kinderen voor de deur. Ze hadden cadeautjes voor me (naar goed Zuid-Afrikaans gebruik verpakt in mooie tasjes; cadeaupapier koop je hier per meter en is erg duur), chips, koekjes en popcorn voor de kinderen, en veel taart. Topper was wel de ‘taart met baby in bad’. Hugo verzorgt nu de hele dag de pop (de eerste in dit jongens huishouden met auto’s, auto’s en nog eens auto’s). Erg leuk om dit eens mee te maken.

Kleine jongetjes worden groot

Pepijn is nu 2,5 en langzaam aan vonden wij het wel tijd worden dat hij ook naar school zou gaan. Maar wat zou nu een goed moment zijn? Voordat de baby komt of erna? Maar dan komen de opa's en oma's ook op bezoek. Wachten tot z'n 3e verjaardag? Maar dan zit het schooljaar er bijna op. Vandaag heeft Pepijn echter de keuze voor ons gemaakt. Hij wilde namelijk niet meer naar huis toen hij samen met Bas Hugo naar school had gebracht. En na 1,5 uur wilde hij nog niet naar huis, dus is toen de hele ochtend gebleven. Dus eigenlijk heel fijn als het zo makkelijk zal gaan, maar wij moeten nog wel even wennen aan het feit dat onze jongste zoon nu ook al naar school gaat.

Nasleep Kaapstad

Een dag na thuiskomst kregen we een telefoontje van de Nedbank, onze huisbankier. Wat bleek? Niet alleen wij hadden genoten van ons bezoek aan Kaapstad. Ergens tijdens ons verblijf zijn de gegevens van de creditcard van Annette gestolen en is er lekker geshopt, drank ingeslagen en heerlijk gegeten in restaurants. Op onze kosten. Schade ongeveer R 12.000. Zo’n 1000,- euro. Balen, niet omdat we dat geld kwijt zijn, want dat krijgen we terug (als het goed is), maar om de enorme papiermolen die ons waarschijnlijk staat te wachten om het terug te krijgen.

Kaapstad

Net terug uit Kaapstad. Een andere wereld. Het was een erg geslaagde week, waarbij we lekker bij hen hebben ‘gekuierd’, lekker hebben gerelaxed, Annette nog wat heeft genetwerkt en vooral weer hebben gezien dat Zuid Afrika vele gezichten heeft. Om een indruk te krijgen, bekijk onze fotolog.