33 weken

De reacties in de omgeving op mijn steeds groter wordende buik variëren van “wat een kleine buik” tot “de baby komt zeker zo”. Zelf heb ik het gevoel dat het laatste waar is, maar “zo” duurt nog wel een week of 7. Gelukkig gaat het afgezien van wat kwaaltjes allemaal prima. Ben alleen nog steeds niet gewend aan de medische benadering van de zwangerschap hier. Tijdens een controle worden bloeddruk, gewicht en urine gecontroleerd en slechts één dokter heeft tot nu toe aan m’n buik gezeten. Ze hebben geen apparaat om het hartje te laten horen, en als je – zoals ik – gezegd hebt niet iedere keer een echo te willen, moet je dus maar op het bewegen van het kindje afgaan. Gelukkig doet hij/zij dat heel veel, dus dat is wel prettig. Verder is ondertussen duidelijk geworden dat ik toch niet thuis zal bevallen, want dat is toch wel erg uitzonderlijk hier. En ik kreeg de indruk dat de enige dokter die dat weleens begeleidt er niet echt op zat te wachten. Dus binnenkort gaan we maar eens een kijkje nemen bij het privé ziekenhuis hier om de hoek.